با دعا کردن بود که خداوند به پیامبر (ص) عزت داد
تاریخ انتشار: ۱۲ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۳۰۹۶۷
به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، ماموستا ملاسید محمد محمدی در خطبه های این هفته نماز جمعه شهرستان روانسر به بزرگی و عظمت ماه مبارک رمضان اشاره کرد و افزود: ماه رمضان ماه خیر و برکت است ماه بخشش گناهان است و همینطور تمامی کتاب های مقدس از جمله قرآن کریم در این ماه نازل شده است.
امام جمعه شهرستان روانسر گفت: روزه گرفتن بسیار قابل اهمیت است و چون برای خداوند است خود خداوند پاداش آن را خواهد داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این عالم اهل سنت تاکید کرد: شبها و روزهای این ماه فرصتی است برای دعا کردن و طلب بخشش و عفو از درگاه خداوند متعال.
وی افزود: پیامبر (ص) درباره ماه مبارک رمضان فرموده اند که روزه گرفتن و قرآن خواندن، در آن دنیا سبب امرزش و شفاعت می شوند همچنین رسول اکرم (ص) به همراه جبرئیل (ع) در هر ماه مبارک رمضان دو بار قرآن را مرور می کردند.
ماموستا محمدی همچنین ضمن توجه به اهمیت توبه کردن و دعا کردن در این روزهای مبارک اظهار کرد: در ماه مبارک رمضان درهای دعا باز هستند و بهترین فرصت و بهترین وقت برای دعا کردن و طلب امرزش ماه مبارک رمضان است، پیامبراکرم (ص) در این باره می فرمایند که در کل شبهای ماه مبارک رمضان خداوند عفو را نازل می کند و هر کسی دعا کند خداوند قطعا پاسخ دعاهای او را می دهد.
امام جمعه شهرستان روانسر گفت: امروزه همه کشورها و ملت ها در جهان سلاحی را وقتی تولید می کنند به داشتن آن سلاح افتخار می کنند. سلاح مسلمانان که افتخار ما مسلمین است، سلاحی ربانی است به نام دعا کردن، با دعا کردن بود که خداوند به پیامبر (ص) عزت داد و با دعا کردن بود که در جنگ بدر خداوند هزاران فرشته را فرستاد تا به لشکر مسلمان کمک کند و سبب پیروزی مسلمانان گردید.
وی با اشاره به داستانی از یکی از صحابه پیامبر به لزوم تکرار کردن مکرر در دعا کردن تاکید کرد: دعا کردن سود و منفعت زیادی دارد و باید همه ما دعا کردن را علی الخصوص در این روزهای مبارک فراموش نکنیم.
ماموستا محمدی با عنوان اعلام شورای فتوای مبنی بر زکات و فدیه گزارشی از چگونگی آن را خدمت نمازگزاران ارائه داده و تشریح کرد.
امام جمعه روانسر در پایان سخنان خود فرا رسیدن ۱۲ فروردین ماه روز جمهوری اسلامی ایران را تبریک و تنهیت گفت.
انتهای پیام/
منبع: تقریب
کلیدواژه: امام جمعه شهرستان روانسر ماه رمضان ماه مبارک رمضان دعا کردن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.taghribnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تقریب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۳۰۹۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام مبارک باد
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مرکز اردبیل؛ امام حسن علیه السلام، امام دوم شیعیان و اولین فرزند امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) بنا بر مشهور در پانزدهم رمضان سال سوم هجری در مدینه به دنیا آمد.
پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله وسلم و والدین حضرت نه تنها در نامگذاری آن کودک از خدای متعال سبقت نگرفتند که در انتظار نشستند تا اسم آن مولود مبارک را خداوند بی همتا برگزیند. سرانجام وحی الهی نازل شد و به رسولش خبر داد که: «این نوزاد را حسن بنامید.»
امام حسن علیه السلام هفت سال از عمر شریفش مصادف با حیات پربار خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله وسلم بود.
تنها کنیه امام مجتبی علیه السلام «ابومحمّد» است. ولی در القاب حضرت تعابیر مختلفی ذکر شده است. مشهورترین القاب حضرتش عبارتند از: مجتبی، تقیّ، زکیّ، سیّد، سبط، ولیّ.
امام مجتبی علیه السلام شباهت بسیاری به رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم داشت. شاید در همان روزهای آغازین حیات مبارکش بود که پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله وسلم با نظاره جمال و کمال او فرمود: «تو از لحاظ آفرینش و خوی (صورت و سیرت) مانند من هستی.»
امام حسن علیه السلام پس از شهادت پدر بزرگوار خود به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت، به امامت و خلافت رسید و نزدیک به شش ماه به اداره امور مسلمین پرداخت و در این مدت معاویه که دشمن سرسخت امام على و خاندان او بود و سالها به طمع خلافت جنگیده بود به عراق که مقر خلافت امام حسن علیه السلام بود لشکر کشید و جنگ آغاز کرد واز سوى دیگر سرداران لشکریان امام حسن را تدریجاً با پولهاى گزاف و نویدهاى فریبنده اغوا نمود و لشکریان را بر آن حضرت شورانید. بالاخره آن حضرت به صلح مجبور شده خلافت ظاهرى را با شرایطى (به شرط اینکه پس از درگذشت معاویه دوباره خلافت به امام حسن علیه السلام برگردد و خاندان و شیعیانش از تعرض مصون باشند) به معاویه واگذار نمود. معاویه به این ترتیب خلافت اسلامى را قبضه کرد و وارد عراق شده و در سخنرانى عمومى رسمى شرایط صلح را الغاء نموده و از هر راه ممکن استفاده کرده سختترین فشار و شکنجه را بر اهل بیت و شیعیان ایشان روا داشت. امام حسن علیه السلام در تمام مدت امامت خود که ده سال طول کشید در نهایت شدت و اختناق زندگى کرد و هیچگونه امنیتى حتى درداخل خانه خود نداشت و بالاخره در سال پنجاه هجرى به تحریک معاویه به دست همسر خود مسموم و شهید شد.
امام حسن هفت سال از عمرش را در دوران پیامبر سپری کرد. امام حسن علاوه بر درک محضر پیامبر در بسیاری از حوادث دوران هجرت همراه ایشان بود، مانند حادثه مباهله. آن حضرت مشمول حدیث کسا و آیه تطهیر شد که از دلایل مهم بر عصمت آن حضرت است.
روش، منش، رفتار و کردار امام مجتبی علیه السلام نمونه روزگار بود. تاریخ نویسان مهمترین برجستگیهای اخلاقی آن حضرت را «بخشنده ترین، بزرگمنش ترین، با سخاوت ترین، حلیم ترین، زاهدترین، راستگوترین، پارساترین، عابدترین، گرامی ترین، پرگذشتترین و دارای گشادهترین سینه در میان مردم» ثبت و ضبط کرده اند.
امام مجتبی علیه السلام از خیل ستارگان پرفروغ است. او به «کریم اهل بیت» شهرت دارد. رفتار کریمانه او در سینه تاریخ موج میزند و جهانیان سرگشته درهم و دینار را به تحیّر وامی دارد. فردی از چادر نشینان خدمت امام مجتبی علیه السلام شرفیاب شد. قبل از آنکه اظهار نیاز کند، حضرت امر فرمود که هرچه در خزانه هست، به او بدهند. وقتی به سراغ خزانه رفتند، مبلغ بیست هزار درهم یافتند و همه را به سائل نیازمند دادند. مرد سائل که از رفتار سخاوتمندانه امام به شگفت آمده بود، عرض کرد: آقای من! چرا به من فرصت ندادید تا نیاز خود را بیان کنم و در مدح شما سخن بگویم؟ امام در پاسخش فرمود:
«ما گروهی هستیم که بخششهایمان تازه و بی درنگ صورت میگیرد.» امام مجتبی علیه السلام در جود و کرم از همگان سبقت گرفته بود؛ آن چنان که با بذل و بخششهای خداپسندانه، دست از داراییهای خویش میکشید و همه را در راه خشنودی خدا تقدیم میکرد.
اظهار محبتّهای پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به حسنین و علاقه وافر او به آن دو، قابل بیان و بررسی نیست. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم در روایتی فرمود: «حسن منّی و انا منهُ، احبَّ اللّهُ مَن احبّهُ...؛ حسن از من است و من از حسن؛ کسی را که من دوست دارم خدا نیز دوست دارد.»
و نیز فرمود: «احبُّ اهل بیتی الیّ الحسن و الحسین...؛ محبوبترین فرد از خاندانم، حسن و حسین است.»
نیز میفرماید: «و هما خیر أهل الأرض؛ و آن دو (حسنین) بهترین فرد روی زمین هستند». «و هما سیّدا شباب اهل الجنّة؛ و آن دو سرور جوانان اهل بهشتند». «لو کان العقل رجلاً لکان الحسن؛ اگر عقل به شکل مردی مجسّم میشد؛ همانا حسن بود».